Categories
Δράσεις

Για τα ΜΜΜ


Categories
Κείμενα

κείμενο για χα

kout1kout2

Categories
Δράσεις

πανό για τον Παύλο Φύσσα

img_20160915_065431Πανό που αναρτήσαμε στο ΣΚΑ για να καλέσουμε στις πορείες για τον Π. Φύσσα που δολοφονήθηκε τη Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου του 2013 από Χρυσαυγίτες στο Κερατσίνι.

Categories
Κείμενα

Τελικός σταθμός : ιδιωτικοποίηση

trainose_01trainose_02

κείμενο που μοιράσαμε σε λεωφορεία και τρένα  σχετικά με την ιδιωτικοποίηση της trainose

Categories
Αφίσες

Τουρνουά μπάλας και ταράτσα μπαρ στη βίλα Ζωγράφου

Categories
Δράσεις

Ανάρτηση πανό στον προαστιακό

20160512_23481120160516_072454Πανό που αναρτήσαμε στο ΣΚΑ για την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες του Πόντου. Τότε, όπως και τώρα, οι πρόσφυγες είναι τα θύματα αυτής της κοινωνίας. Παίρνουμε θέση και αγωνιζόμαστε μαζί για τη ζωή που μας ανήκει.

Categories
Δράσεις

Παρέμβαση στο πανηγύρι της Ζωοδόχου Πηγής για απεργιακές κινητοποιήσεις

Την Παρασκευή 6/05 η συλλογικότητά μας πραγματοποίησε μαζί με αλληλέγγυους εργαζόμενους/ανέργους παρέμβαση στο πανηγύρι της Ζωοδόχου Πηγής που γίνεται κάθε χρόνο στο δήμο μας και απηύθυνε κάλεσμα συμμετοχής στις απεργιακές κινητοποιήσεις που καλούνται το Σαββατοκύριακο 7 και 8/05 κατά του ασφαλιστικού νομοσχεδίου και κατά της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας. Συγκεκριμένα καλούμε:

το Σάββατο 7 Μάη – στις 6μμ: σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα

την Κυριακή 8 Μάη – στις 10πμ: σε απεργιακή συγκέντρωση στην Ερμού (Σύνταγμα) και

την Κυριακή 8 Μάη – στις 6μμ:σε απεργιακή διαδήλωση έξω από τη Βουλή

κείμενό μας για το  ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

 

 

 

Categories
Κείμενα

Tαξικη Πρωτομαγια- Πόλεμος στα αφεντικά

Μάης του 1886 στο Σικάγο. Πραγματοποιείται  μαζική διαδήλωση στην οποία συμμετέχουν 600.000 εργάτες οι οποίοι διεκδικούν το 8ωρο εργασίας, που μέχρι προσφάτως θεωρούταν αυτονόητο. Ένα γεγονός το οποίο αποτέλεσε νίκη του εργατικού κινήματος, μια νίκη όμως βαμμένη στο αίμα καθώς πολλοί εργάτες έπεσαν νεκροί απο τα πυρά της αστυνομίας ενώ άλλοι οδηγήθηκαν στην κρεμάλα.

Στο Σικάγο οι εργάτες δεν ήταν μόνο αμερικανοί, απεναντίας, οι πρωτεργάτες της απεργίας ήταν μετανάστες απο τη Γερμανία – Ιρλανδία- Ελλάδα. Αυτό που τους ένωνε ήταν ο κοινός αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση  που σήμαινε ατελείωτα ωράρια και καθημερινά ατυχήματα στους χώρους δουλειάς.  Κοινός διότι μόνο έτσι μπορεί να αποκτήσει δύναμη και προοπτική ένας εργατικός αγώνας. Την διάσπαση αυτού του μετώπου επιδιώκουν θεωρίες που διαχωρίζουν τους εργαζόμενους σε αλβανούς, έλληνες, πακιστανούς και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, οι οποίες προωθούνται απο τα αφεντικά και τα τσιράκια τους  σκοπεύοντας στην διαιώνιση της κυριαρχίας τους πάνω μας.

Αυτοί που ρίχνουν το δηλητήριο της διάσπασης μέσα στο εργατικό κίνημα είναι  και οι φασίστες με την αποτρόπαια ιδεολογία και προπαγάνδα τους. Είναι οι ίδιοι που απουσιάζουν από κάθε εργατικό αγώνα , από κάθε συλλογική διεκδίκηση. Είναι οι απεργοσπάστες , τα πρωτοπαλλήκαρα του συστήματος που σε κάθε κρίση θα υπερασπιστούν τα συμφέροντα των αφεντάδων τους. Είναι αυτοί που ποτέ δεν γιόρτασαν καμία Πρωτομαγιά. Αντιθέτως, εκείνοι που θυσιάστηκαν τότε στο Σικάγο και το Μάη του ’36 στη Θεσσαλονίκη, που πυροβολήθηκαν ή κρεμάστηκαν για την κατάκτηση του οκταώρου ήταν αναρχικοί, κομμουνιστές  και αγωνιστές εργάτες που είχαν βιώσει την καταπίεση στο πετσί τους και διεκδικούσαν την ανατροπή της εργασιακής σκλαβιάς. Το μόνο που πρόσθεσαν οι φασίστες-ναζί σ αυτήν την μέρα ήταν η εκτέλεση 200 κομμουνιστών στο σκοπευτήριο της Καισαριανής τον Μάη του ’44. Σκοπίμως, λοιπόν, τα σκυλιά του συστήματος καπηλεύονται και παραποιούν τις ιστορικές νίκες των εργατών, ώστε να επιφέρουν σύγχυση και να χτυπήσουν έτσι την ταξική μνήμη.

Το παρελθόν μας όμως είναι αυτό που καθορίζει το παρών μας και ίσως το μέλλον μας. Οπότε, η απώλεια ταξικής μνήμης δυσκολεύει την ανάπτυξη ταξικής συνείδησης. Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν πως ο σκληρά εργαζόμενος ανταμοίβεται επαρκώς και ζει με αξιοπρέπεια, όσο και αν θέλουν να μας πείσουν πως ανήκουμε σε διαφορετικές κατηγορίες (ιδ. Υπάλληλοι, δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμενοι, υπάλληλοι γραφείου, υπάλληλοι παροχής υπηρεσιών, εργάτες γης, βιομηχανικοί εργάτες, ναυτεργάτες, νοικοκυρές, φοιτητές, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι) η ουσία είναι ΜΙΑ.  Ανήκουμε όλοι στην εργατική τάξη, δουλεύουμε σκληρά, παράγουμε τον πλούτο και ΝΑΙ ΡΕ δεν ζούμε  αξιοπρεπώς. Όσο όμως τα παραπάνω δεν γίνονται αντιληπτά στο σήμερα, η χειραγώγιση του πληθυσμού καθίσταται εύκολη υπόθεση. Αποτέλεσμα; Βρισκόμαστε αισίως στο 3ο μνημόνιο, η ανεργία φλερτάρει με το 30%, σύνταξη θα παίρνουμε στα 65 φεύγα (όποιος τα καταφέρνει), ενώ σε λίγο καιρό όσοι δουλεύουν θα το κάνουν για πολύ περισσότερες απο 8 Κυριακές το χρόνο. Ενώ λοιπόν η επίθεση του καπιταλιστικού συστήματος είναι ολομέτωπη και σε πλήρη εξέλιξη εμείς βρισκόμαστε σε σύγχηση απογοήτευση και αγωνιστική κάμψη ψάχνοντας ατομικές διεξόδους που δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα.

Αντίθετα εκείνη την εποχή (των μεγάλων εργατικών αγώνων) περίπου έναν αιώνα πριν, οι εργάτες συνειδητοποιούσαν την θέση τους και τα συμφέροντά τους απέναντι στα αφεντικά. Έβλεπαν ξεκάθαρα την καταπίεση πάνω τους και πως χωρίς αυτούς δεν θα μπορέσει να δουλέψει κανένα σύστημα Ήξεραν πως δεν είχαν τίποτα να χάσουν πέρα απο τις αλυσίδες τους και πίστεψαν οτι μπορούσαν να ανατρέψουν τα αφεντικά και το κράτος. Σήμερα τα χάνουμε όλα. Μας θέλουν δούλους, τσιράκια και γλέιφτες του κάθε καραγκιόζη δίχως αξιοπρέπεια με μόνο απατειλό όνειρο να γίνουμε και εμείς αφεντικά μπας και βγούμε απο το βούρκο πατώντας επι πτωμάτων. Η συνειδητοποίηση της θέσης μας, η γνώση του παρελθόντος, η συλλογική αντίσταση και η αλληλεγγύη δείχνουν σε ποια πλευρά του δρόμου θα σταθούμε και θα παλέψουμε. Δεν ζητάμε περισσότερα, τα θέλουμε ΟΛΑ.

 

 

Τέρμα πια στις αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες

                      

1μαη

Categories
Αφίσες

Μικροφωνική- μάζεμα τροφίμων για πρόσφυγες

2

Categories
Κείμενα

Λαθραίοι άνθρωποι υπάρχουν μόνο σε σάπια μυαλά

Άνθρωποι κυνηγημένοι από τα όπλα ολοκληρωτικών καθεστώτων και  αμερικανοτραφών φασιστών του ISIS. Άνθρωποι που προσπαθούν να ξεφύγουν από συνθήκες ακραίας φτώχειας. Ορμώμενοι από φόβο και ελπίδα, διασχίζουν πεζοί το Ιράν, την Τουρκία, περνούν από τον πάτο του Αιγαίου και καταλήγουν μπροστά σ ‘ένα συρματόπλεγμα κάπου στα Βαλκάνια. Πεινασμένοι, εξαθλιωμένοι και πλέον εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα, οι πρόσφυγες,  δεν μπορούν παρά να αποτελούν πρόβλημα για τον δυτικό «πολιτισμό».

Και  είναι όντως πρόβλημα για τη δυτική κυρίαρχη κουλτούρα– όχι βέβαια γιατί θέλουν να εξισλαμίσουν την Ευρώπη ή να ρημάξουν την ήδη κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, όπως αρέσκονται να διαδίδουν εθνικιστές και φασισταριά – αλλά γιατί με την τραγική του κατάστασής  καταδεικνύουν καθημερινά τις ευθύνες και την υποκρισία κάθε ιμπεριαλιστικού φορέα.

Πρώτο παράδειγμα είναι φυσικά το ΝΑΤΟ, το οποίο συμμετέχει στον πόλεμο τροφοδοτώντας με όπλα τους αντικρουόμενους, ενώ στέλνει το στόλο του δήθεν για να εξομαλήνει την κατάσταση. Στην πραγματικότητα, σκοπός του είναι να εμποδίσει την διέλευση  των Ρώσικου στόλου και να σφραγίσει την βίαιη επαναπροώθηση των προσφύγων, λες και δεν έχουν κάθε δικαίωμα να αιτούνται άσυλο σε όποια χώρα επιθυμούν. Δεύτερο, η Ευρωπαική ‘Ενωση, συμμετέχοντας ενεργά με βομβαρδισμούς στον πόλεμο, αρχικά παρουσιάζεται φιλάνθρωπη απορροφώντας ένα μέρος των προσφύγων – το πιο καταρτισμένο επιστημονικά – ώστε να στελεχώσει τη βιομηχανία της με φτηνά και ικανά εργατικά χέρια κι έπειτα κλείνει τα σύνορά της  αδιαφορώντας πλήρως για την τύχη των υπολοίπων. Τρίτο το ελληνικό κράτος , το οποίο όντας μέλος των προαναφερθέντων ενώσεων και αποβλέποντας και στα δικά του συμφέροντα, στηρίζει τον πόλεμο και ακολουθεί την απάνθρωπη πολιτική τους στη διαδικασία διαχείρισης των προσφύγων. Η Ελλάδα σαν χώρα υποδοχής διαχειρίζεται στρατιωτικά την κατάσταση, κλείνοντάς τους σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τη διαλογή τους σε πρόσφυγες και μετανάστες- ειδικευμένους και ανειδίκευτους ,σαν ένα ακόμα εμπόρευμα. Παράλληλα, μη χάνοντας την ευκαιρία για κέρδος, τα ντοπια αρπαχτικά στήνουν το δικό τους επιχειρηματικό παιχνίδι και οι ΜΚΟ προσφέρουν απλόχερα τη βοήθειά τους για να πλουτίζουν με τις επιχορηγήσεις της Ε.Ε.

Η τωρινή επείγουσα κατάσταση  μονιμοποιείται. Το συσσωρευμένο ανθρώπινο πλεόνασμα αυξάνεται και το στρατόπεδο των φτωχών αναπόφευκτα θα εκραγεί, με διάφορους πιθανούς τρόπους.  Ο καπιταλισμός παραμένει μια παγκόσμια μηχανή θανάτου που καταστρέφει για να πουλήσει όπλα, να ξαναχωρίσει τον κόσμο σε ζώνες επιρροής, να ανοικοδομήσει. Και εμείς κινδυνεύουμε να τυφλωθούμε από τη μικροαστική ανασφάλεια και τον διάχυτο ρατσισμό. Οφείλουμε να διαλέξουμε στρατόπεδο, ή με τους φασίστες που πυρπολούν προσφυγικούς ξενώνες ή με τους αλληλέγγυους που μοιράζονται την ίδια στέγη μαζί τους. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στην εικόνα των προσφύγων το μέλλον, μα και το παρελθόν μας.

Ο μονόδρομος αυτός μας τάσσει αυτομάτως συμμάχους με όλους τους μετανάστες. Με αντίβαρο σε όλη αυτή τη φρίκη ,την έμπρακτη αλληλεγγύη, αγωνιζόμαστε μαζί για την παύση του πολέμου, μπλοκάρωντας κάθε επεκτατικό σχεδιασμό του κεφαλαίου. Διεκδικούμε μαζί το άνοιγμα των συνόρων, αρνούμενοι κάθε περιορισμό στη μετακίνηση των ανθρώπων. Υπεραπιζόμστε το δικαίωμά  για άσυλο, χαρτιά, αξιοπρεπή διαβίωση, υγεία και εκπαίδευση χωρίς προϋποθέσεις και εναντιωνόμαστε σε κάθε προσπάθεια παρανομιμοποίησης. Παλεύουμε μαζί για μια ανάσα ελευθερίας.

Άλλωστε, η προσφυγιά δεν μας είναι ξένη. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια απ’ όταν οι ιμπεριαλιστικές διενέξεις και οι εθνικισμοί (Ελληνικός και Τούρκικος) έπνιξαν τους παππούδες μας έξω απ ΄τη Σμύρνη, όπου τώρα πνίγουν τους πρόσφυγες. Τότε όπως και τώρα οι στόλοι των δυτικών «συμμάχων» ήταν εκεί και κοίταγαν. Η γενοκτονία των Κούρδων μας θυμίζει τη γενοκτονία των Ποντίων. Οι καταυλισμοί στη Μακεδονία μας θυμίζουν τα μέρη που έμεναν κι οι ξεριζωμένοι Ελληνες του Πόντου και της Γεωργίας τότε… Ούτε η αλληλεγγύη μας είναι άγνωστη, 17000 Ελληνες δέχθηκαν τότε την αλληλεγγύη και τη φιλοξενία των Σύριων. Γι’ αυτό όταν κοιτάμε πια τους πρόσφυγες δε λυπόμαστε βλέποντας  το παρελθόν μας, αλλά σφίγγουμε τη γροθιά μας και παίνουμε θέση φυσική αλλά και πολιτική.

προσφυγικό